Durf jij met de billen bloot?
Onbegrijpelijk. Dat is de eerste gedachte die bij mij opkomt als je dit artikel leest.
Als reactie op “ICT-project RVO ontspoord, dik 20 miljoen euro duurder dan gedacht” / “https://www.bright.nl/nieuws/artikel/5003886/ict-project-rvo-ontspoord-tientallen-miljoenen-duurder-dan-gedacht”
Onbegrijpelijk dat we dit als maatschappij maar goed blijven vinden. In dit artikel wordt vermeld dat dit niet het eerste ICT-project is dat onder ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) valt, mislukt is. Daarnaast wordt pas vier jaar later ingegrepen vanuit hogerhand. Uit jaren ervaring en ook door het nieuws te volgen, weet je dat dit niet op zichzelf staat. In het verleden, en nu nog steeds, hebben andere (semi) overheidsinstellingen vaak genoeg het nieuws gehaald, denk maar aan het UWV en de Belastingdienst.
Dit is ons geld wat verkwist wordt en de overheidsinstellingen blijven maar doorgaan. Onbegrijpelijk. Voelt zich niemand dan verantwoordelijk? Uit ervaring weet ik ook dat overheidsinstellingen graag zakendoen met grote ICT-organisaties voor stabiliteit en continuïteit, maar zit daar dan ook niet meteen het probleem? Grote ICT-organisaties hebben veelal een log apparaat en proberen alle risico’s in te dekken. Dan wordt er wel Agile gepretendeerd, maar kijk je wat verder dan is het alleen maar om risico’s te vermijden en vooral zelf geen pijn te voelen. Was er na een paar maanden al gesignaleerd dat het project TransVIR2RVO niet op koers zat?
Als ADA ICT nemen wij verantwoordelijkheid voor het werk wat wij doen en zullen wij altijd vanaf het begin open en transparant zijn, zodat er tijdig bijgesteld kan worden. Daarom is Agile werken zo mooi. Je stemt in grote lijnen de scope met de klant af, maakt daar een grove inschatting van en vervolgens ga je in iteraties samenwerken met de klant om iedere iteratie wat opgeleverd te krijgen. Als het een grote organisatie is met meerdere teams, dan kun je nog naar een framework kijken om Agile op te schalen. Tijd, resources en kwaliteit staan vast, maar in de scope kan je variëren.
Een voorbeeld van transparantie: in het verleden hebben we bij een klant ingeschat dat we zes sprints nodig hadden voor een scope op hoofdlijnen. Omdat we in de eerste sprint een verkeerde keuze hadden gemaakt en in de tweede sprint er ook achter kwamen dat vanuit de klant in de architectuur een fout was gemaakt, moesten we in de tweede sprint rework uitvoeren. Dan kun je zeggen dat zes sprints vaststaan (tijd staat vast), maar dan zou de klant niet krijgen wat ze eigenlijk nodig hadden. In goed overleg hebben we toen aan beide kanten water bij de wijn gedaan en hebben we twee sprints eraan vast geplakt. Dit noem ik nu verantwoordelijkheid nemen, zowel als mens, maar ook als bedrijf.
Wat ik hier wil mee aangeven is dat je vanaf het begin open en transparant moet zijn. Neem de klant mee en ga niet alles van tevoren in beton gieten. Natuurlijk zullen bepaalde ‘controls’ aanwezig moeten zijn, maar dit mag nooit belemmerend zijn om meerwaarde voor de klant te creëren.
ADA ICT – Gerben van Ophuizen, Agile Coach
